استئوآرتریت (OA) شایع‌ترین و دردناک‌ترین اختلال اسکلتی در سراسر جهان است. انتظار می‌رود که تعداد
سالمندانی که به OA مبتلا می‌شوند در سال‌های اخیر افزایش یابد، عمدتاً به دلیل افزایش نرخ چاقی و
عادات غذایی ناسالم. OA با طیف وسیعی از عوارض همراه است، از جمله افزایش خطر مرگ زودرس. علائم
بالینی رایج این بیماری شامل درد، محدودیت حرکتی، دشواری در راه رفتن، افتادن، فشردگی ریشه‌های عصبی
(رادیکولوپاتی)، خشکی مفاصل و ناهماهنگی در راستای مفصل‌ها است.
در حال حاضر، راهبردهای درمانی موجود عمدتاً بر مدیریت علائم، به ویژه تسکین درد تمرکز دارند. با
توجه به ماهیت مزمن OA، درمان‌های دارویی باید تعادلی میان اثربخشی حداکثری و کمترین دوز مؤثر
برقرار کنند، در حالی که شرایط خاص هر بیمار مانند بیماری‌های همراه نیز باید در نظر گرفته شود.
برای مثال، مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و مهارکننده‌های COX-2 نیازمند دقت فراوان
به عوارض قلبی-عروقی و گوارشی است.
در نتیجه، نیاز روزافزونی برای بررسی روش‌های درمانی جایگزین که عوارض جانبی کمتر و هزینه‌های
پایین‌تری دارند، وجود دارد. در این راستا، درمان‌های گیاهی به دلیل پتانسیل درمانی قابل توجه‌شان،
بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند و اغلب به عنوان درمان‌های مکمل با نتایج مطلوب مورد استفاده قرار
می‌گیرند. ترکیبات طبیعی و عوامل مشتق از گیاهان مانند بروملین، به دلیل خواص ضدالتهابی و
آنتی‌اکسیدانی قوی شناخته شده‌اند.
مطالعات نشان داده‌اند که بروملین می‌تواند بیان سیتوکین‌های پیش‌التهابی مانند فاکتور نکروز تومور
آلفا (TNF-α)، اینترلوکین-۶ (IL-6)، IL-8، IL-1β و اینترفرون-γ را به ویژه در فیبروبلاست‌های
سینوویال مهار کند. همچنین، این ماده دارای خواص ضد درد است و با کاهش نفوذپذیری عروقی نسبت به
برادی‌کینین و مهار تولید آن، اثر خود را اعمال می‌کند. افزون بر این، بروملین شاخص‌های استرس
اکسیداتیو را تنظیم می‌کند؛ به گونه‌ای که TNF-α، IL-1β، آنزیم نیتریک‌اکساید سنتاز القایی (iNOS) و
پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش داده و سطح آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی مانند سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز
و پرولیداز را افزایش می‌دهد. اثرات ضد درد آن عمدتاً ناشی از توانایی آن در کاهش التهاب عصبی و
التهاب غشای سینوویال است. بروملین با برخورداری از خواص ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی، پتانسیل درمانی
امیدوارکننده‌ای برای کاهش علائم OA دارد، بدون آنکه مانند NSAIDs عوارض قابل توجهی بر سیستم‌های
قلبی-عروقی و گوارشی وارد کند.
یافته‌های مطالعه‌ی عسگری (1) نشان داد که بروملین به دلیل خواص ضدالتهابی، آنتی‌اکسیدانی و ضد درد
خود، می‌تواند به طور مؤثری علائم مرتبط با OA مانند درد و خشکی مفاصل را تسکین دهد. همچنین به نظر
می‌رسد که موجب بهبود حرکت مفاصل و عملکرد جسمی در مبتلایان به OA شود. در نتیجه، بروملین یک
گزینه‌ی درمانی مکمل ایمن، مؤثر و مقرون‌به‌صرفه برای مدیریت OA محسوب می‌شود.